Amerikanen zijn naar onze maatstaven een raar volk; als je ze mag geloven is er niets belangrijker dan het gezin en hebben ze daar alles voor over. Vreemd dan dat 90 % van de gezinnen niet samen eet en zelden samen iets onderneemt. Ze komen thuis, gooien een makkelijke hap in de “microwave”, eten en gaan weer weg.
Ontbijt gebeurt in de auto en lunch is een verhaal apart. Verse groente of vers fruit is een uitzondering net als dingen als rijst en aardappelen. De meeste mensen krijgen hun vitamines binnen via de multivitamine-mineralen preparaten en vitamine “FF” (fast food).
Als afsluiter nemen de Amerikanen nog een Tums (tegen het brandend maagzuur) en dit zou de de schijf van vijf zijn: vet, suiker, zout, cafeïne en Tums.
Meer dan 50 % van de Amerikanen heeft overgewicht – obese – en lijdt aan hoge bloeddruk, diabetes en een cholesterolgehalte waar frietvet nog jaloers op zou zijn…
Het zuiden staat ook bekend om zijn gefrituurde eten. Alles wordt gepaneerd en in de olie gegooid: Southern fried chicken, Chicken fried steak (ook wel country fried steak genoemd, dit is gefrituurde biefstuk) en fried okra.
In het zuiden krijg je ook vaak een soort griesmeel bij je eten, grits genaamd, waarbij je flink wat zout en peper moet opdoen, want het heeft geen smaak.
Ook de barbecue is heel populair in het zuiden. Dit is niet de grill die wij gewend zijn, maar een roken van vlees in een grote houtoven (varkensvlees, kip en rundvlees) met daaroverheen natuurlijk een kruiwagen barbecuesaus.
Uit eten
Voor een Amerikaan is uit eten gaan geen avondvullend tijdverdrijf. Op een uur, maximum anderhalf uur staat hij weer buiten.
In de Verenigde Staten komt je overal restaurants tegen. In de steden en langs de autowegen zijn een enorm aantal 'fast-food’-restaurants te vinden, zoals McDonalds, Burger King, Pizza Hut, Taco Bell, Wendys, Jack in the Box en Kentucky Fried Chicken.
Fast food: the bigger, the better
Anders gezegd: hoe vettiger, hoe prettiger...
Maar de V.S. heeft niet alleen fastfoodrestaurants, men kent er ook een grote invloed van internationale gerechten.
Er dient rekening mee te worden gehouden dat in veel restaurants de prijzen worden aangegeven exclusief tax en bediening. Het afrekenen gaat ook anders: meestal geeft de kelner een bon die aan de kassa dient te worden betaald. Als op de bon geen service-charge is berekend, verwacht men dat dit (min. 10% al naar gelang de kwaliteit van de bediening) op tafel wordt achtergelaten.
Bij de meeste service-restaurants kunt u niet zelf een plaats zoeken maar wordt u naar uw plaats gebracht. Ofwel aan de inkom wachten tot iemand je plaats aanwijst. Ook al is de zaak volledig leeg, zelf plaats nemen is ‘not done’.Omdat men zelden reservaties aanneemt, riskeer je wel eens dat de zaak ‘vol’ is. Dan word je verteld hoelang het wachten ongeveer zal duren en indien je akkoord gaat om te blijven, word je op een wachtlijst gezet. Meestal krijg je ook een ‘buzzer’ (een machientje dat gaat oplichten en vibreren) die je verwittigt als je tafel klaar is.
Aan tafel
Eenmaal aan tafel, komt de dienster vragen wat je te drinken wenst. Dit laat je toe om rustig de menukaart te bekijken. Intussen wordt ook water op de tafel gezet. Als zij de bestelling komt opnemen, ratelt ze de ‘today’s specials’ af.
Als je een slaatje bij je eten bestelt, wordt dit steeds vooraf geserveerd. Eet je dit met vork en mes, dan je mes bijhouden, anders moet je een nieuw vragen (er wordt slechts één mes en twee vorken op tafel gelegd). Als het hoofdgerecht wordt geserveerd, snijdt de Amerikaan meestal eerst zijn vlees en eet enkel met zijn vork.
Heb je je laatste hap binnen, dan staat er al iemand klaar om je bord weg te nemen. Voor ons heel vervelend, maar voor een Amerikaan is dit heel normaal en hij vindt het zelfs niet gepast als hij langer dan 5 minuten op een leeg bord moet kijken. Heb je je bord niet kunnen leeg eten omwille van de grote portie, geen nood, dan krijg je alles netjes in een ‘box’ mee naar huis, de normaalste zaak van de wereld.
Men vraagt aan het einde van de maaltijd steeds of je nog iets wenst. Indien je voldaan bent, wordt dan onmiddellijk de ‘check’ gebracht. Je krijgt dan het gevoel van “en nu oprotten!”, vooral omdat wij steeds zelf de rekening vragen. In de VS zou dit weer de gewone gang van zaken zijn.
Drinken
Het gebruik van alcoholhoudende drank wordt streng gekontroleerd. Bij een bezoekje aan een bar ligt de leeftijd op een minimum van 21 jaar; Voor het kopen van bier en andere alcoholhoudende dranken moet men ook minimaal 21 jaar zijn. Onder de 21 jaar mag je zelfs geen alcohol in het bezit hebben.
De Amerikanen reageren zo panisch op alcohol, dat de websites van bierfabrikanten alleen toegankelijk zou zijn voor 21 plussers (...) Het openlijk drinken van bier op de straat en andere openbare plekken is in veel staten verboden.
Het drinken van kraanwater wordt afgeraden; mineraalwater is overal te koop. Soda’s worden altijd gratis bijgevuld, zoveel men maar wenst. Het bier in Amerika is goed te drinken. De bekende landelijke biermerken zijn Budweiser, Coors en Miller, en naast deze bieren zijn ook veel importbieren, zoals Heineken en Corona, verkrijgbaar. Deze geimporteerde bieren zijn wel veel duurder dan de amerikaanse en locale biermerken.
Corona, officieel Corona Extra, is een Mexicaans biermerk van brouwerij Grupo Modelo. Het heeft een alcoholgehalte van 4,6% en heeft een lichte kleur. Het bier wordt geleverd in een fles van blank glas en is daardoor slechts beperkt houdbaar.
Mede dankzij een uitgekiende marketing is Corona een populair merk onder een voornamelijk jeugdig publiek. Door bierliefhebbers wordt Corona daarentegen nauwelijks serieus genomen.
To be continued...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten